Barış(ama)mak

Yazar: Betül Ö.

Berlin’deyim, Suruç patlamasında olduğu gibi uzaktan izliyorum, beynim donuyor. Dünya dönmüyor bazen. Ölen insanları ve ailelerini düşününce hıçkırık yapışıyor boğazıma, yutuyorum. Ağlayan göremiyorum ekranda, Allah’ım ne kadar güçlüler diyorum. Benim ağlayışım suçluluk ve çaresizlikle dolu. Kan, kan, kan… Doymadı bu toprak, doymadı insanlar diyorum. Haberleri izlememeye karar veriyorum, tüm haber sitelerini takibi bırakıyorum, kaçıyorum. Kaçmak ne kolay bir de ölmek!

Bir fotoğraf dolanıyor internette, zırhlı bir aracın arkasına bağlanmış sürüklenen bir insan var fotoğrafta. Sonra bir başkası düşüyor, bunda insan yok sadece araç var: “Fotoşop, tek amaç siyaset ve hükümeti karalamak” yazıyorlar altına. Anlayamıyorum. Ama şunu biliyorum ve bunun acısını çekiyorum: mümkün, yaparlar, öldürür ve arabaya bağlarlar! Yaparlar Allah’ım! Zulmederler, ölüye bile zulmederler. Yapıyorlar da.

Siyaseti sevmiyorum, olmaz olsun! Ölenler öldükleriyle kalmıyor bir de siyasete kurban gidiyor. Ölüm haberini en acı şekilde haber alıyor anneler, babalar. İki taraf da şehidine ağlıyor. İki şehitte kutsanıyor, ölemiyor bir türlü. Ankaradaki patlamayla alakalı gördüğüm ilk tweet; sorumlunun kim olduğuma yönelik tahminlerle doluydu. Daha ölü sayısı net değilken! Ölüler bile öldüklerini bilmiyorlarken daha siyaset yapılıyordu üzerlerinden. Benzeleri geldi aklıma, hiç bulunamamış suçlular ve çok yakında toprağa verilenler. Ağlamak istedim, saatlerce ağlamak istedim. Bağıra bağıra. Doymadık kana, doymadık! Barış, ah barış ne kadar daha kurban alacaksın bu topraklara gelebilmek için! Kana doymayan bir yaratık var içimizde. “Kendi kendilerini öldürdüler” diyebilecek kadar caniyiz. Ama durun! Bunu da beklerim zaten. Yaparlar, lanet olsun yaparız! Hepimiz yaparız! Küçücük çocuklar üzerinden siyaset, edebiyat yapıyoruz biz! Bazen diyorum ki: ” Bir felaket olsa, derdimiz deprem, yangın, tsunami olsa. Birbirimizi öldüremezdik o vakit. Yaralarımızı sarardık.” Bu böyle geldi ama, bu topraklara çok tanıdık kan! Böyle gidecek demeyeceğim! Buna inandırmak isteyenlere inat! Biliyorum, inanıyorum, ölenlerin hatrına inanıyorum. “Burnu bok kokusuna alışan, gül kokusunu alamaz.” Barış için mücadele verenler gül kokusunu alanlar, biliyorum, mücadeleleri kazanacak!

Dua etmeye gücüm kalmadı, tüm beddualarım zulmü yapanlara ve ortak olanlara! Kanlı elleriniz sizi açığa çıkartsın!