Mağdur Denme İhtimali

  Konuk Yazar: Komik Kız 

Bir Cumartesi günü öğlen saatlerinde, Taksim metrosuna biniyorum. O kadar da kalabalık değil metro, hatta çaprazda boş bir koltuk görüyorum, yanında da bebekli bir kadın oturuyor. Koltuğun hemen önünde ayakta bebeği seven bir çift var. Bense, gün içinde yaşadığım bir dolu moral bozucu olaydan sonra yorgunum, gene de biraz bekliyorum çiftin oturup oturmayacağını görmek için. Baktım kimse oturmuyor “Pardon geçebilir miyim?” deyip, koltuğa oturuyorum. Adam bir garip bakıyor, bir şeyler diyor; “Nasıl ya şu an buraya oturuyor musun gerçekten!?” Yanındaki kadının “Boşver boşver, bırak onu…” deyişini “Ya biz bebeğe yer vermiştik geldi bu… oturuyor.” şeklinde bölüyor adam. Hemen yanı başımda, bana bakılmadan hakkımda konuşuluyor, anlamasam da bir şeyler demek zorunda hissediyorum. “Bakın ben de zorunda olmasam oturmazdım bu kadar dar bir yere…” diye açıklamaya çalışıyorum, o an cidden öyle bir haldeyim şimdi uzun uzun anlatmama gerek yok. Anlamıyorum olay ne, boş görünen bir yere oturdum, neyi yanlış yaptım? Adam aynı bakışlarla devam ediyor:

-Çok komiksin sen şu an yaaa.

Tabi ki o an kısa bir şok –anlamama- düşünmeden refleksif cevaplıyorum:

-Nerem komik!?

-Başından (bu kısım vurgulu) aşağı komiksin sen, senin her yerin komik. (Başından kısmı vurgulu, bu cümleyi kuracağım hayatta aklıma gelmezdi ama evet galiba başörtülü oluşumu kastediyor!)

Tepem atıyor artık:

-Say bakalım başımdan aşağı nerem komikmiş hadi tek tek…

-Canımı sıkma, benim canımu sıkma, görürsün. (bağırmalar)

-Sıkarsam nolurr?

-Bana bak seni parçalarım, seni parçalarım görürsün.

Adam bunu derken kadın da “Uyma sen, o bunu istiyor kavga istiyor o.” diyerek araya girme nezaketinde bulunuyor, sağ olsun. En sonunda adam “Ne çirkin bir insan çıktın sen yaaa.” diyerek “Daha fazla senin seviyene düşemeyeceğim.” edasında bitiriyor konuşmasını. “Seni parçalarım diyen adam mı bana çirkin diyor?” sorum kaale alınmıyor. Neyse sonra inip gidiyorlar. Metrodaki bakışlar üzerimde kalıyor.

 Toplu taşımada münakaşaya girmişliğim pek yoktur, etrafına böyle davranan insanla zaten uğraşılmaz der, o insandan uzaklaşmaya çalışırım. Ama “Başından aşağı komiksin.”  kısmı çok dokunuyor, ağlayarak iniyorum metrodan. Şimdiye dek “Başörtülü olduğum için böyle dedi/davrandı.” tarzında anlatılan bir olaya, ya da Reçel’ de okuduklarıma dertlensem de “Bu duruma salt bir ayrımcılık olarak bakmamalıyız, bunda iktidar söyleminin de etkisi var vs…” gibi yorumlar getirirken; kendim yaşayınca ne düşüneceğimi bilemiyorum, bir yandan -böyle düşünen biri olarak kendime- yediremiyorum da bunu. Ben; öteki mahallelerden, kimliklerden insanlarla en başında bireysel hayatında mesafeleri aşmaya çalışan; birbirimizi anlamanın önemli olduğunu ve çaba gerektirdiğini düşünen, dünyayı hayali bir Seküler-Müslüman çekişmesinde görmemeye çalışan biri olarak böyle katı bir tecrübe yaşamamalıydım sanki. Kafamda düşünceler uçuşuyor. İçimden bir ses “Şimdiye kadar yaptığımız her şey, her çaba boşuna mı gitti, böyle mi yaşayacağız bundan sonra?” diye düşünürken, başka ses “Ama böyle düşünürsen arkadaşlarına, seninle oturup kalkan insanlara haksızlık edersin.” diyor. Kendimce bir kriz anındayken dahi “İşte bunlar geziciler, çapulcular, solcular bunlar hep böyle…” diyemiyorum, demiyorum, rastgeldiğim iki insan sadece onlar… Ama bu hikayeyi kime, nasıl aktaracağımı da bilemiyorum. Yaşadığımız bu karşılaşmanın kendisi mi daha büyük şiddet, bunu bu büyük resmin parçası olarak düşünüp kendini sürekli parçalamak mı gerçekten bilmiyorum ama en sonunda birilerinin gelip “Heh! Gene Müslümanlar mağdur.” deme ihtimali de çok canımı sıkıyor.