Karnına Bebe Kocaya Köle

Konuk Yazar: Sevde Şar
Görsel: Meghan Willis

“On yedi yaşında, daha gençliğinin baharında…” diye başlayarak hayran kalınacak bir aşk hikâyesi yazmak isterdim bu satırlara, ama maalesef bizim köyde aşklar böyle başlamaz. Yüksek lisans tezim için, çocuk yaşta, erken ya da zorla evlendirilen kızlarla ilgili bir araştırma yapıyordum. Zaten sinirlerim gergin; her vaka analizinden sonra tırnaklar yenmiş, gözler yaşlı, saç baş yolarken buluyordum kendimi ama en büyük hikâyenin karşımda olduğunu hiç bilmiyordum.

Şöyle başladı sözlerine:

Aykızım gözlerim köyün girişindeki dereden daha mavi daha parlak ve daha temiz; anam saçlarımı tararken tarak komşu köye kadar uzanırdı… ben ne bilem böyle olacaktı. Kalktım cumartesi sabah ezanla, babamgil almış ağamla beni tarlaya gidiyoz. Yola verdik tarlayı geçtik ablayım ya “Babam tarlayı geçiverdik dönek hemen” dedim. Babam baktı “Sus!” dedi yine kızgın kızgın… Sustuk, oturduk… Konuşamayız çünkü dayak var sonunda, günahtır konuşamayız. Bayağı gittik güneş iyice tepede, o kadar güzel bir yer ki sanki cennet sanarsın. Birkaç zaman gittikten sonra vardık öte bir köye. Bir eve durduk ki üzüldüm hallarına; harap izap çok fena bir ev. Baktım bir gız; bebekle oynuyor, sandım babam bana arkadaş bulmuş, ne bilem ki koca bulmuş. Bir amca durdu karşımda ben diyem amca sen de ki dede… Öptüm elini, okşadı başımı o an tüylerim yok oldu; sankim öleceğim sandım. Babama baktım “Ötede dur!” der gibi baktı, geçtim arka avluya. Ağam yanımda elinde bir poşet elime tutuşturmaya çalışıyor… Anlamadım sandım ki erzaklar var, ama onda olmaz ki anam bana verirdi; ablayım ben çünkü. Baktım öteden ağama sonra döndüm babama; amcayla konuşuyolar, gülüyorlar. Bir onlar gülüverir ama öteki teyzeler, amcalar hiç gülmez; bir babam bir amca… Epey konuşuverdiler, biz de dikildik öylece ayakta. Zaman geçti amca babama bir poşet veriverdi sarıştılar. Ben gideceğiz sandım, ardıma geçtim babam bağırdı “Gel hele gel nereye?” döndüm gittim… Baktı suratıma “Seher artık evin bura, iyi belle şimdi öp kocanın elini!”

“ÖP KOCANIN ELİNİ?” Nasıl ama olmaz dedim, içime içime dedim “BABAMA DEMEM AYIPTIR”. Nasıl öpeyim ki, o dedemle aynı… baktım en az 40 yaş var ötemizde berimizde. Ağama baktım, babama baktım herkeslere baktım, gözlerinin dibine dibine ben şaka sandıydım; ağam ağlayınca gerçek, anladım. Anam geldi gözüm önüne, ağlardı ben giderken. Sandım ki yine soğan doğrar, halbuki benim gençliğime yanarmış şimdi şimdi anlarım. Babam geldi okşadı başımı, aldı ağamı bindi gitti.

İki teyze geldi yanıma “Hayde…” diye ittiler sırtımdan, ne zaman sırtım ağrısa o gelir gözüme ha böyle ortadan göçertti sanki belimi. Yıkadılar pakladılar, böyle mor gibi elbise giydirdiler, hâlâ sevmem ya moru ondandır. “Hayde” dediler “Şimdi çık yukarı bekle ağam aza gelecek”. Çıktım bekledim, ardıma baka baka bekledim, babam gelir, belki ağam ağlar da getirir diye, ama gelmediler. Onlar yerine o amca geldi kapattı kapıyı, baktı baktı baktı dedi ki “Sıyır eteğini!” O an kaldım, gözlerimi çeviriyorum etrafa bakıyorum varsa bir şey bulayım da ÖLDÜREYİM kendimi diye. Çünkü kurtuluş yoktur artık aykızım, onu duyarsan artık bil ki yarına KARNINANA BEBE, KOCAYA KÖLESİN!

Dedim “Amca yapma ben öğretmen olacağım, hey öğretmenim şehire gitsin liseye gitsin diyordu benim için, ben okuyacağım amca, öğretmen olacağım, ben bebe değil kalem isterim amca” dedim de ağladım. Ama naparsın kaderdir o yazıldı mı bi kere silemezsin hiç. Çok ağladım, korktum yalvardım; hâlâ sevmem ki banyo yapayım, hiç sevmem yağmur, hiç sevmem ıslak, çok korktum aykızım; kimse de yardım etmedi. Sabah geldiler yatağı topladılar, katladılar, örtüyü poşete koydular; “Baban sevinsin” dediler de gittiler. Çok sevindi, herkesler sevindi, ben hariç herkeslere düğün oldu bana ise ölüm.”

Anneannem şu an yetmiş bir yaşında ve ben gözlerimde yaşlar, yirmi beş senedir habersiz olduğum bir sırla karşılaştım dün sabah… Anneannemin iki evlilik yaptığını ve bu hikâyedekinin ilk eşi olduğunu; şu andaki eşinin, yani ikinci eşinin de, ilk eşinin kardeşi olduğunu öğrendim… Aykızım ben varmam, o benim de kardeşim desem de dayınla teyzeni bana göstermezlerdi, öyle dediler, mecburdum, diye devam etti.

Alın size analiz, vaka, tez…