Konuk YazarKonuk Yazar: Elif Kayalar
Ölüm bütün gerçekliğiyle bir anda geliyor. Öyle kesin öyle kuşatıcı ki inanamıyorsun. Ölüm acısını biraz olsun anladığımı düşünürdüm. Oysa sadece tasavvur edebiliyormuşum. Yaşanmadan anlaşılmaz denir ya hani… Doğruymuş. Bu yazıda sadece Feyza’ya olan sevgim olsun isterdim fakat öyle olmadı, olamadı. İçimde çok şey birikti. Artık suskunluğumu bozmak zorundayım. Gerçek Feyza’yı tanımanızı isterdim. Gülüşüyle içimi ısıtan Feyza’yı.
Biz beş arkadaşız. Beyza, Merve, Kübra, ben ve Feyza. Lisedeyken, dördü birlikte otururdu. Hocalar onlara ‘arka dörtlü’ derdi. Ben arka taraftan, tahtayı göremediğim için önde otururdum. Her fırsatta arka tarafa kaçardım. Arkadaşlarımın neşesine ortak olmak isterdim çünkü. Konuşurduk, gülerdik; çok gürültü çıkarınca hocalar kızardı. İyi ki arka dörtlü olmuşlar. İyi ki konuşmuşuz. Birlikte gülen, ağlayan, aynı safta duran, aynı lokmayı yiyen bizler… Sınırları olmayan uçsuz bucaksız bir dostluk…
 |
 |
Benim Feyza’yla olan dostluğum lise yıllarında başladı. Kübra ve Beyza’nınkiyse daha eskiye dayanıyor. Onlar ilkokuldan beri beraberlerdi. 12 yıl yani ömürlerinin yarısından fazlasını birlikte geçirdiler. Böyle köklü bir dostlukları vardı. Şimdi Beyza’nın gözlerinden Feyza’yı görün:
“Feyza hayatını en güzel, en doğru şekilde yaşadı. Kararlılığıyla ve insanlığıyla en örnek oldu, duruşuyla hep güç verdi. Feyza bir insanın sahip olabileceği en güzel en bulunmaz dostluktu, sıcaktı samimiydi. Bir gün olsun tereddüt etmedim ona açacağım bir meseleyi, dertse kendi derdi gibi, mutluluksa kendi mutluluğu gibi dinleyeceğinden. Bir gün olsun gönlüm buruk ayrılmadım yanından; çünkü kırıcı konuşup yetim bırakmazdı insanı. Kırmazdı ama emin olurdu, defalarca sorardı arardı… Sığınacak liman gibi insan tabiri varsa eğer; Feyza onlardandı. Bizim limanımız kapandı, bizim neşemiz, ‘zenci amele’miz, etimiz tırnağımız, bizim ‘bütün’ oluşumuz gitti.”
Feyza böyle bir insandı. KPSS kursundan çıkıp evine gitmek isteyen bir son sınıf öğrencisinden öteydi. Patlamada ölenlerden, ‘haberlerdeki o kız’dan, bir rakamdan çok daha öteydi. Siyaset dilinin, çıkarcı paylaşımların odağında olmamalıydı Feyza. “Seneye Öğretmen Olacaktı…” gibi ruhsuz bir manşeti de haketmiyordu. Bir haberde 19 yaşındayken, diğerinde 23 yaşında olabiliyordu; olmamalıydı.
O bizim kardeşimizdi. Sürdüğümüz el kreminden, dinlediğimiz şarkılara, mekanlara, insanlara kadar çok anımız var. Biz Feyza’nın dostlarından birkaç tanesiyiz. Ailesini, diğer dostlarını hatırlatmama gerek yok diye düşünüyorum. Bizim sahip olduğumuz en değerli şey saf sevgimizdi. Ona dokunulmasına dayanamıyorum. İçim daha çok acıyor. Bu yüzden süreci anlatmadan Feyza’ya veda edemeyeceğim.
 |
Mezuniyet fotoğrafı |
Eve yeni gelmiştim. Patlamadan haberim yoktu. WhatsApp grubumuza girdim. Oradan öğrendim. Beyza, Kübra ve Merve “İyiyiz.” dediler. Feyza’dan cevap gelmedi. İlk önce konuşuyorduk. “Bir cevap yazsın neler yapacağım ben ona…” dediğimi hatırlıyorum. Aksi bir ihtimal hiçbirimizin aklının ucundan bile geçmiyordu. Sonra telefonla Feyza’yı aramaya başladık. Ulaşılamıyordu. Kendi aramızda konuşmaya devam ettik. Kardeşini aradık. Telefonu açmadı. Saatler ilerledi. Sonunda babasına ulaştık. Haber alınamıyordu. Hastaneler arandı, emniyete gidildi. Yaralıların isimlerinin yazılı olduğu listelere bakıldı.
Haber almaya çalışıyorduk. Biz daha arkadaşımızın haberini alamamışken insanlar siyaset konuşuyordu. Saat 10’u geçmişti. Artık yürüyerek bile olsa eve gitmiş olmalıydı. Bir yerden telefon bulurdu bizi haberdar ederdi. Biz saat 18.44’ten gece yarısına kadar bu vaziyette bekledik. Derken gece yarısına doğru herşey kesinleşti.
Kübra beni aradı. “Elif…” dedi duraksadı. Anladım ama toz konduramadım. “Haberi geldi.” dedi.
“Kaybettik.”
Aklımdan ve kalbimden aynı anda ne çok şey geçti o birkaç saniyede. Göz yaşlarımız o gece tükendi diye düşündük. Yanılmışız…
Uzakta olmak daha zordu. Şimdi en yakınlarımızdan birine haber verme sırası bendeydi. Kevser habersizdi. Uyuyordu. Sabahı zor ettik yola çıktık birlikte.
Feyza’nın cenazesine yetiştik. Beyza’yı gördüm. Merve’yi, Kübra’yı. Sımsıkı sarıldık birbirimize… Ağladık. Kalplerimizin dili birdi. Feyza’nın ölümü bizi eşitlemişti adeta. Hayatımda ilk defa sevgiyi ve acıyı bu denli yoğun hissettim. Onlara sarıldığımda biliyordum aynıydık.
Kardeşimizin mezarına birlikte gittik. İdrak edemedik. Feyza başkaydı. Birazdan yanımıza gelip Amerikan aksanıyla “Watcha doin man?” diyecekmiş de, biz de şapşikliğine gülecekmişiz gibi hissettik.
Odasına girdik. Yatağına oturduk. Yarım kalan kitaplarına baktık. İşte şimdi karşımızda annesi… Bize bakıyor. Sarılıyoruz. “Ne çok severdi benim kızım sizi, hep sizden bahsederdi.” diyor. Şimdi inanmaya başlıyoruz.
Biz onu tanıyorduk. Gerçek Feyza’yı biliyorduk. Meyveli, kestaneli veya ballı bademli pastayı çikolatalı pastaya tercih ederdi… Şarkı söylemeyi severdi. Onun hakkında size onlarca cümle kurabilirim. 14 Mart günü toplanıp fotoğraflara baktığımızda boğazımızdaki yumruğa, acıyan gözlerimize, ağrıyan kalbimize rağmen gülümsedik. Çünkü gördüğümüz Feyza bizim Feyzamızdı. Koşulsuz sevildik ve sevdik bunu biliyoruz.
Yani diyeceğim o ki, insanlar birbirleri için böyle anlamlar ifade ederken bir durup düşünmekte fayda var.
Sakın baş sağlığı için aradığınız insana “Tek parça mı bulunmuş?” “Tanınacak halde miymiş?” şeklinde sorular sormayın. Çünkü ‘merak’ınız ölüm gerçeğini değiştirmediği gibi bu soruları sorduğunuz kişinin yarasını kanatmaktan öteye geçemeyen bir saygısızlığa dönüşüyor.
Siz siz olun anı yüklü bir fotoğrafın altında siyaset yapmayın.
Asla ve asla cenazeyi fırsata çevirmeye çalışmayın.
“Boğaz dokuz boğumdur.” diye de boşuna denmemiş.
Feyza’nın vefatından üç gün sonra yolda yürürken “Hadi gel otobüs durağına gidelim belki patlarız.” cümlesini duydum. Bu bir şaka mıydı? Vicdan, insanlık, duyarlılık bunlar bizim için neler ifade ediyor?
İnsanlığıyla, hak gözetmesiyle Feyza saygıyı hakediyor. Sen bu dünyalık değilmişsin kardeşim. Senin ve senin gibi masum giden herkesin mekanı cennet olsun. Bu ilk değildi ne yazık ki son da olmadı…
Allah geride kalanlara dayanma gücü versin.
“Unutmayın ki, Allah’a yakın olanların korkmaları için bir sebep yoktur; onlar acı ve üzüntü çekmeyecekler. Onlar, imana erişip Allah’a karşı hep bilinçli ve duyarlı kalmaya çalışan kimselerdir. Onlar için hem bu dünya hayatında hem de sonraki hayatta müjdeler var. Ve Allah’ın vaadlerinde asla bir değişme olmayacak, işte budur en büyük zafer, en büyük başarı!” (Yunus 62-64)
Feyza |REÇEL
Başınız sağ olsun. Feyza kardeşimize Allah rahmet eylesin. Sizlere ve yakınlarına manevi güç, dirayet ve sabır dilerim. Üzüldüm…
Başınız sağolsun, acınız acımızdır. :(
Feyza biziz. Benim Feyza. Belki ben değilim de liseden tanıdığım yakın bir arkadaşım, belki kursta bir kere gördüğüm bir kız, belki yürürken çarpıp özür dilediğim, belki sinemada kafasından filmi göremediğim, belki hashtag’lere bakarken bi tweet’ini okuduğum biri. Belki okuduğumuz ortak kitaplar var, belki aynı filmin aynı sahnesinde ağladık. Ve o, artık yok. Ama nasıl olur, onun da bi hikayesi vardı, üstüne titreyen ailesi vardı, yarın buluşacağı arkadaşları vardı, izleyeceği filmler vardı, sonra okumak için yan sekmede bıraktığı yazılar vardı, playlist’i daha bitmemişti. Yapacakları vardı onun, öncelikleri vardı, hayalleri vardı; dünyasına sığdırdığı her şey onu bekliyordu. Her insan içinde kainatı taşımıyor muydu? Ama o, birilerinin onu hiç ilgilendirmeyen gayeleri için canını verdi. Yarın belki ortadan kalkacak bir amaç için hayatını verdi. Hem de istemeden. Hayatını kaybeden onlarca kişiden biri miydi o, yani sadece bir miydi, o sayının sadece biri miydi? Hayat bu kadar küçük bir şey mi? Her şey yerin dibine batsın, tek gerçek bu.
Bir gün whatsapp grubunda mesajımızı görmeyen bir arkadaşımızı bir daha hiç göremeyecek olmaktan korkuyoruz. En masum ve en rahatlatıcı şey ‘eve dönmek’tir değil mi? Evimize dönerken canımızı vereceğimizi, sevdiklerimizin başına bunun geleceğini düşünemiyoruz. Öyle bir korku ki bu, annemize sarılsak yine geçmiyor.
Sevdiklerimiz ölmesin, tanımasak da aynı bizim gibi hüzünlere ve mutluluklara sahip, anılara ve arkadaşlara sahip insanlar ölmesin istiyoruz. Yahu, yaşamak istiyoruz. Milyarlarca insanın yaşadığı bir dünyada talebimizin bu olması ne garip, değil mi?
Belki yüz binlercemizin düşünüp düşüncesini susturduğu bir şey başınıza gelen. Kimsenin korkusuna bile sığdıramadığı bir şey. Anlamıyoruz, hislerinizi yaşamadan anlayamayacağız. Ama bilin, ölen her insanın arkasından onun hikayesini düşünerek üzülen, bu yazınızı okuyunca size bilgisayar başından kocaman sarılarak destek olan insanlar var, bilin.
Başımız sağolsun.
…
Bogazimdaki dokuz boğumu da bağladı cümleler ve o kelimeler manasızlaştı ölümün acısı karşısında… Rabbimin rahmeti üzerine olsun. Kalplerinize insirah ferahligi versin Rabbim…
Rabbim cennetinde salihlerle haşretsin..ne cok üzüldük..halen de uzulmekteyiz..asla sizin gibi olamaz..ateş düştüğü yeri yakıyor elbette ama uzaktaki bir insan, tanimayan bir insan ancak bu kadar üzülür..
Rabbim sonlandirsin bu acilari..başınız sağolsun…
Buraya ne yazacağımı bilmiyorum.. Ciğerimiz yandı.
Sadece başımız sağolsun…
Yürek Sızımızsın …Allah ötelerde iyilerle etsin ..
İnnâ lillâhi ve innâ ileyhi raciun.
Başınız sağolsun.Rabbim taksiratlarını affetsin, cennetiyle cemaliyle müşerref etsin inşaallah.sizlere ve değerli ailesine sabrı cemil diliyorum
Bende çok aldım feyza ve onun gibi diğer masum insanlara cigerlerim sızlıyor mekanı cennet kabri geniş ve ferah olsun inşaALLAH :(
Basiniz sagolsun, basimiz sagolsun
Başınız Sağolsun…Ama üzülmeyin ebedi bir hayatta sonsuz bir birliktelikte tekrar kavuşacaksınız dostunuza…Şu an sadece Rabbim sizden önce istedi yanında olmasını hepsi bu…
Rabbimin sevdiği kullarıyla olur ahirette inşallah, gönüllerinize insirah nasip eylesin Allah. Fotoğrafından bile öyle belli ki onun gönlünün güzelliği… Diyecek bir şey bulamıyorum acınızı paylaşıyorum demeye de utanıyorum… Hepimiz Feyza’ya, ardından Kur’an okuyarak, onun adına hayır yaparak, ve bunun gibi yollarla kardeşliğimizi gösterelim inşallah.
إنا لله وإنا إليه راجعون
Rabbim mekanını cennet eylesin ailesine dostlarına sabırlar versin o ölmedi Sadece göç etti belli sıkılmış bu hayattan ve Rabbim in sevdiği kulları arasında olduğu için Rabbim onu erkenden aldı yanına eminim ki cennet bahçelerinden bir bahçede siz değerli dostlarını bekliyor dostluk kardeşlik kadar güzel bir şey yok Rabbim geride kalanların acısını yaşatmasın birbirinize…
Rabbim kardesimize rahtmet etsin, salih kullariyla bir araya koysun, sevenlerine sabir versin.
Başınız sağolsun. ..
CAN OLMAK
CANINDAN BIR PARÇANIN GITMESI ÇOK AĞIR..
KALPLERINIZDE Kİ SEVGI
OMUZLARINDA CANIN AĞIRLIĞI..
MEVLAM AILESINE VE SIZLERE SABIR VERSIN. NE MUTLU Kİ O ÇABA YOLDAŞ OLMUŞSUNUZ ONA YARENLİK ETMISSINIZ…. HEPIMIZIN BAŞI SAĞOLSUN. ….
Başınız sağolsun. ..
CAN OLMAK
CANINDAN BIR PARÇANIN GITMESI ÇOK AĞIR..
KALPLERINIZDE Kİ SEVGI
OMUZLARINDA CANIN AĞIRLIĞI..
MEVLAM AILESINE VE SIZLERE SABIR VERSIN. NE MUTLU Kİ O ÇANA YOLDAŞ OLMUŞSUNUZ ONA YARENLİK ETMISSINIZ…. HEPIMIZIN BAŞI SAĞOLSUN. ….
İçimiz cızzzz etti,iyi bir kalpti evlattı hakkı gözetendi kardeşimizdi giden,lakin gitmek değil bu bilakis doğmak,toprağa düşen tohum gibi.ALLAH C.C.rahmetinden ayırmasın,şehitlik nasip etsin amin.
Resmini gördüğüm anda ne kadar temiz bir insan olduğunu anlamıştım. Kalbinin güzelliği yüzüne vurmuştu sanki. Tanıyanlar anlatmış, doğrulamış duygularımızı. Ne bileyim.. Anlatacak çok şey var ama anlatacak hiçbir şey yok..
Rabbim taksiratını affetsin, yakınlarına sabır versin..
Bir de önemli bir konuya değinmişsiniz..
Parçalanmış mıydı yoksa tek parça mı buldunuz ne demektir yaa?
Bizim insanımızın bu anlamda kat etmesi gereken çok yol var. Çoçuğu olmayan insanlara da aynısı yapılıyor:
-Sorun kimde?
-Kim hatalı?
Böyle bir soru tarzı var mı Allah aşkına? Sen o soruyu sorarken benim dilim ne söylüyor, karşı tarafa neler hissettiriyorum diye hiç düşündün mü acaba? Ulan neyin sorunu, neyin hatası? Grip gibi nezle gibi bu da bir hastalık. RabbülAlemîn’in bir sınavı.
Neyse..
Hülasa..
Ağzımızdan çıkana dikkat etmek lazım.
Dua ile..
Yazıyı okuyalı on dakika oldu belki ve ben 10 dakikadır ne yazsam diye düşüüyorum.Yok kardeşim,yok..Acıların tarifi yok.Mekanı cennet olsun :'(
Allah rahmet eylesin güzel kızım. Ne yazacağım bilmiyorum. Sadece Allah rahmet eylesin. :(
Allah makamını cennet etsin.. fani dünyada yükünü alıp gitti.. kalanlara selam olsun.. rbbim firdevs cennetiyle güldürsün Feyza kulunu..
Feyza kızımızın ve diğer vefat eden vatandaşlarımızın, ruhu için fatiha okuyarak,ailelerine sabır diliyorum.
gallows humor diye bir şey var, bilmem duymuş musunuzdur (herhalde duymuşsunuzdur). tam da bu günler için. korkuyla yaşanmaz, içinizi serin tutmaya çalışın.
Allah’ın kuluyuz Allah’a döneceğiz er yada geç…Ama terörle bombalarla kurşunlarla olmamalı bu…
ölüme inandık ama parçalanmış cesetlere değil…ölüme inandık ama 5-10 saat haber alamamaya değil…. öldü mü yoksa sağ mı, eve geliyor mu yoksa yolda mı haberine değil…
Başsağlığını siz değerli arkadaşlarına veriyorum..Allah rahmet eylesin sevgili Feyza’ya…
Çok acı ve yürek burkan bir yazı, ama bir o kadar da sevgi ve inanç dolu. Rabbim sizleri Cennet´inde kavuştursun inşallah…
Patlamak ve ölüm …. Tüm kalbimle acınızı dahası kalanların gösterdiği çiğliğin Acısını da paylaşıyorum … Rabbim rahmet eylesin tüm vefat edenlere ve dostumuza …
Diyecek bir şey bulamadım bağırarak ağlamak geliyor içimden. Çok karışık duygular içindeyim Böyle bir dostluğumuz var. Çok benzer anılarımız var. Sanki ben de sizinle o eve gelip Feyza’nın annesi ile konuştum yatağına oturdum cenazesinde ağladım gibi geliyor… Allah rahmet eylesin çok üzgünüm gerçekten.
İçim acıyarak okudum.. Çok haklısınız.. Yitip gidenler bir istatistik, bir haber nesnesi olmamalı… Bursalıyım.. Bir ödül almıştım ve tören için oradaydım. Bir arkadaşım karşılamıştı… Ve Kızılay’da bir şeyler yiyelim, sonra gideriz demiştik.. Kennedy Caddesi girişindeydi tören ve tam kalkmak üzereyken boooom! Ve binaları yalayarak yükselen bir alev topu.. Patlama noktasına yetmiş, seksen metre mesafedeydik… O an tek şey düşündüm… “Eyvah.. Kaç annenin yüreği yandı kavruldu bu alevlerle…” Zira… Ben de anneyim… Kızılay’da o gün liseli, üniversiteli gençler. çoğunluktaydı… Hala içim yanıyor…
Feyza ve terörün bizden aldığı herkese Allah rahmet eylesin…
Hepsini tanımadan sevdik,kendi evladımız gibi yandı üzüldük…Hayatlarının baharında böyle alçakaç bir saldırıda ölmeyi hak etmemişlerdi… Şehit oldular..Size ve ailesine tükenmez sabır diliyorum…Mekanı cennet olsun.
Feyza kardeşimizin haberini gördüm bir sitede ve altındaki igrenc yorumu!!!Yutkunamadım dakikalarca kahroldum.Başörtülü oldugu icin ölümüne sevinmek nasıl bir vicdansızlıktır.Tüm bu igrenc mahluklara inat Feyza kardesim tebessüm ediyodu sanki fotoğrafta.Ve aklıma geldi birden “Gevsemeyin,üzülmeyin eger inanıyorsanız en üstün sizlersiniz “ayeti Feyza kardesim mekanın cennet olsun.Başımız sagolsun…
Rabbim mekanını güzel eylesin.Gozyaslariyla okudum kardeşim. İnsan gittiğinde, geride onu gerçekten tanıyan,anlayan, seven dostlarının olması ne iyi ne güzel birşey.
Nurlar içinde uyusun. Ne kadar duygulu yazmışsınız. (Benim de dikkat edip üzüldüğüm bir konu da yazınızda geçiyor. Ilimizden önceki dönem milletvekili olan bir zat Ankara patlamasıyla ilgili tek bir yazı paylaşmıştı ve yazısında kızımızın fotoğrafı vardı. Bu olayda bile siyaset uğruna sırf kapalı diye onu kullanmisti. Halbuki hepisinin acisi içimizde ayni. Hepsi bizim yavrularımizdi, geleceğimiz di.
Feyza bir rakam değildi, bir insandı.. İstatistik konusu hiç değildi, kocaman bir hayatı vardı.. Manşetlerde malzeme yapılmayı hak etmiyordu.. Sosyal medyada paylaşımlar ile sömürülmesi, anın konusu yapılması adaletsizlikti .. Hakkında yapılan iyi veya kötü yorumlar ile ideolojilerin kıskacına girecek ne yapmıştı?? O bir candı, bir evlat, bir kardeş, bir arkadaştı.. En önemlisi Allah’ın bir kuluydu, ve onu yanına aldı.. Bütün ölen canlar için rahmet diliyor, kalanlara sabır için dua ediyoruz.. İnnâ lillâhi ve innâ ileyhi raciun..
Feyza bir rakam değildi, kanlı canlı bir insandı.. İstatistik konusu hiç değildi, kocaman bir hayatı, yaşanmışlıkları vardı.. Manşetler ile malzeme yapılmayı hak etmiyordu.. Sosyal medyada paylaşımlar ile sömürülmesi, anın konusu yapılması adaletsizlikti .. Ölümünün arkasından yapılan iyi veya kötü yorumlar ile ideolojik kıskaçlara girmeyi kim isterdi?? O bir candı, bir evlat, bir kardeş, bir arkadaştı.. En önemlisi Allah’ın bir kuluydu, ve onu yanına aldı.. Bütün ölen canlar için rahmet diliyor, kalanlara sabır için dua ediyoruz.. İnnâ lillâhi ve innâ ileyhi raciun..
Allah rahmet eylesin kardeşimize
Başınız sağolsun :(
“Ne diyeceğimi bilemiyorum…..içim düğüm düğüm. Bu nasil bir keder tarifi yok. Gitmiyor gözlerimin önünden gülüşü. O al yanagi sanki cok tatli dilli olduğunu bana hissettiren o şen bakışı. Hic tanimadim hic görmedim hic konusmadim feyza ile…nasil bir duygu bilmiyorum ama sanki galu beladan ruhu deymiş ruhuma… Mekanin cennet olsun benim güzel kardesim. Benim öteli kardesim. Nur ol guzel feyzam. Büyük bir huzurlu ile karşılan asli vataninda insaAllah… Sizlerede güzel bir sabır diliyorum rabbimden…
Hayatteyken ‘Paralel’ diye terörist ilan ettikleri güzelim insanların arkasından bazılarının sanki gerçekten üzülmüş gibi rol yapmaları midemi bulandırıyor…
ACINIZ ACIMIZDIR. SÖZÜN BİTTİĞİ YERDEYİM. ALLAH RAHMET EYLESİN.
Allahım ne güzel şahitleri Feyzanın
Allahım anne ve babasına kardeş ve arkadaşlarına sabır ver
Şehit çocuk… Güzel çocuk…
Ne zel bir müslüman yüzü bıraktın geriye
Efendimiz dahi bütün güzeller gittiğin yerde
Nur içinde ol cennet çocuğu kardeşimiz
Başınız sağ olsun mekanı cennet olsun
O bir masum, o bir mazlum ve o hükmen bir ‘şehide’… Ne söylenebilir ki? Zaten cennetlik… Cennetin de en güzel köşelerini nasip etsin Allah. Yakınlarına da sabr-ı cemil dilemekten başka elimizden bir şey gelmiyor. Allah sabredenlerle beraberdir.
Söylenecek her şey, yerini acıya bıraktı, yazınızı okudugumda.Başınız sağolsun. Başımız sağolsun..
Aciniz acimizdir basimiz sagolsun Allahim ailesine sabir ve dayanma gucu versin insAllah.
Ailesinin ve sizlerin başı sağolsun Allahım rahmet eylesin mekanı cennet olsun
Allah rahmete eylesin,merhametiyle muamele etsin,cennetine alsın inşlh..Duadan, sabır dilemekten ,üzülmekten başka elden gelen bişiy yok..
Gençler biz dünyanın kirine,pisine bulaştık muhtemelen siz daha çok kirle,pislikle ve karanlıkla uğraşacaksınız.Evlatlarım var ve önümü göremediğim yollar.:(
Ama inanıyorum ki böylesi güzel çocuklar var aranızda,birbirini seven acısını,kederini,sevincini,umudunu en güzel şekilde paylaşan.Edebinden ödün vermeden tertemiz yaşayan.Tek teselli kaynağı sizlersiniz.Yoksa çok üzgünüm çok..
Allah rahmet eylesin, başınız sağolsun. Gözyaşlarım istemsizce aktı okurken.
Gerçekten tv de gördüğümde çok etkilendim.kalbinin güzelliği yüzüne vurmuş sanki…
Rabbim Feyza ve diğer arkadaşlarımıza Rahmet eylesin.Mekanları cennet olsun.Ben tanımadığım halde içimi böyle acıtırken ya arkadaşları ya ailesi…Rabbim sabır versin sevdiklerine.
ALLAH ın cc VAADİ HAKTIR,ÖYLE BİR GÜN GELECEK Kİ BU KAFİRLERDEN HERŞEYİN HESABI SORULACAK.
:((
…
İlk cümleyi kuramadım ki devamı gelsin. Yıllardır iki kelâm edemedim buraya. Biz, İstanbul Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Doğu-Batı kulübü olarak Reçel’i takip ediyorduk.
Tüm yazarlarını fakültemizde bir seminer düzenleyerek davet etmek istemiştik. Hatta bu benim fikrimdi. Bireysel iletişimde bulunmayı o güne erteliyordum. Hayatta çok az şeyi ertelemek bu kadar acı vermiştir. Görmesini istediğimiz, birlikte başarmayı istediğimiz onlarca şey vardı. O kayıp haberini Doğu-Batı Kulübü WhatsApp grubunda nasıl aldığımı, o anı çok net hatırlıyorum. Önce bizim kulüpteki Feyza sanmıştım. Sonra Reçel Blog’daki Feyza dediler. Telefonumun elimde nasıl donup kaldığını. Duvara nasıl yumruk attığımı, nasıl ağladığımı, sonra oda arkadaşımın “sen inanıyorsun cennet var. O cennete gitti…” dediğini… Ben bilmiyorum hiçbir şeyi… Ama duyuyorsan eğer ❤️ Feyza, kalbin bizimle olsun Seni seviyoruz.
Tüm blog yazarlarına sevgiyle…
Arada girip okumak, hatırlamak iyi geliyor. Tanımadan, bilmeden yıllar boyu güzel, umutla hatırlamak, hatırlanmak ne güzel…
Feyza kardesimize Allah rahmet eylesin. Başınız sağolsun. Allah sabır versin.