Biz O Akademisyeni Çok Sevdik

Konuk Yazar: Efruze Esra

Dilimde tüy bitti, kalbimde kırıklar arttı kaç gündür. Okulda durup “Hayır, öyle değil” diye bağırmak istiyorum. Herkesin başını gömüp kitap okuduğu o büyük, beyazshow kılıklı kütüphanede, üzerinde “Benim hocam kara cahil değil!/Benim hocam terör sevici değil! /Benim hocam kandırılmış, saf değil!” yazılı büyük bir perde açıp, hakikati dank diye hayatlarına düşürmek istiyorum. Bize emek veren, okula emek veren hocalarıma vefasızlık olarak görüyorum susmayı ya da ‘’he–he‘’ deyip kendi işime devam etmeyi. İşin daha sinir bozucu kısmı derslerine giren benim, tanıyan benim, ama hüküm veren, haklarında atıp tutanlar ‘imzacı’ hocalar ile birkaç kelime kelam bile etmemiş olanlar. N’oluyoruz?

Bir öğrencisi olarak anlatayım; sarı saçlı, uzun boylu, güler yüzlü, her şeyi sorabileceğiniz, ama hak ettiğiniz cevabı da alabileceğiniz bir hocamız… Soruya cevabı net olur, tavrı net olur, “Ay şöyle mi desem böyle mi desem”e girmez, ne düşünüyorsa söyler. Efendim hoca ne yapsın? Girdiği derslerin kendileri de sorunlu. Bakınız: Türk Toplumunun Sosyolojisi.

E, okumayalım mı ‘varlık vergisi’ni, Salkın Hanımın Taneleri‘ni, “Aşkale’de ne oldu”?” diye sormayalım mı? Madumlar da bu topluma dahil değil mi, görmezden mi gelelim onları, hem feministleri hem bacıları görmeyelim mi? Malan Barkırin ile Ananem adlı kitapları okuyarak resmi tarihin yanında sözlü tarih gerçeği olduğunu da görmeyelim mi? Türk toplumun sosyolojisi ise dersimiz, bu topraklarda var olan acı tatlı, dostluk düşmanlık, sadakatlik absürtlük ne varsa kabul etmemiz, görmemiz gerekmez mi? Anlı şanlı tarihimizi alıp, acılarımızı almasa mıydık? Böyle eleyici, dar bir tutumla yaklaşmak mı ilim yuvasına yakışırdı? Hayır bunlar Türk toplumun sosyolojisini oluşturuyor. Bu yüzden radyo konuşmalarından hutbe konuşmalarına ne varsa okuduk. Yarasın. Bir daha olsa bir daha okurum. İlime yakışan da ‘’Bu budur’’ demeden gözümüzün gördüğü alanı genişleten hocalardır.

Sizi daha da kızdıracak bir şey söyleyeyim. İkinci dönem de Bilgi Sosyolojisi dersi aldık. Bilginin kaynağını sorguladık. Aman Allah’ım ne kadar tehlikeli! Bir de üstüne Foucault okuduk. Evlerden ırak! O bilgi sorusunu sormayacaktık ama, ne olduysa ondan sonra oldu. Bu bilgiyi kim tanımlıyor, kim normal kim anormal, kime göre normal demeye başlayınca, eyvahlar olsun! Cahil kalsaydık daha çok sevilirdik. Ama sevgili hocamız, bize sorular sordurmasından “Şu şudur, bu budur” deyip bize bir taraf veya bir görüş aşılamamasından, merak uyandırmasından zaten işkillenmeliydik değil mi? Sayesinde merak ettik, kulaklarımızı, zihnimizi açtık ve şu şudur denmesine kanmaz olduk —tam anarşizm. Bir de şahsım adına söyleyeyim, en fazla utanç duygusu hissettiğim derslerdi. Sebebi bizi ipe götürür. Söylemeyeyim.

O yüzden alt dönemden arkadaşlara hocanın dersini almaları konusunda ısrar ederdim. Çünkü insanlık için, daha güzel günler için, insanların kalplerinin genişlemesi, düşünce ufuklarının gelişmesi için bütün ukalalıklarını ve bilmişliklerini masaya bırakıp yeniden sorular sorması lazım. Soru sorduran hocalara ne mutlu! Öyle hocaların öğrencileri olanlara ne mutlu! Ama’sız fakat’sız hocamla kendisi olduğu için gurur duyuyorum. Çünkü o hepimiz adına iyileşmeyi isteyen ve bu yüzden teorik ve pratik olarak emek sarf eden güzel insanlardan. Sahip çıkmak zorunda değilsiniz. Lakin tanımadığı bilmediği insanlar hakkında, araştırma gereği duymadan atıp tutanlara söylüyorum: Çok sevdiğiniz bir kelimedir ahlak!

Velhasıl; benim hocam kara cahil değil, okuduğu ortada yazdığı ortada. Kandırılmış da değil, çünkü, bizzat bu konu üzerine çalışıp ders veriyor. Çalışmaları sonucunda kendisinin elde ettiği, kendi hür düşüncesiyle kabul ettiği bir sonucu var. Bu sonuç dahilinde karar verdiğini düşünüyorum. En az on yılını, bu konu üzerinde çalışmaya adamış bir insana kara cahil, kandırılmış etiketlerini yapıştırmak; söylediklerini duymamazlıktan gelmek için en sağlam bahane değil mi? Bu lüzumsuz noktayı da maalesef söylememe gerek var: Terör sevici asla değil, terörün her türlüsüne karşı, ‘hepimiz’ için üzülenlerden ve ‘hepimiz’ için iyileşme çalışmaları yapanlardan. Eğer yapılan yöntem algı oluşturmak ise, biz de kısa cümlelerle, doğru olanı her seferinde haykırarak oluşturulan yanlış algıyı kıralım. Maalesef hiç sevmediğimiz eylemdir, kırmak!