Dünya, Bugünün Şaşkın Erkeklerinden O Kadar Uzakta Dönüyor Olabilir mi?

Konuk Yazar: Ayşegül Ergül

Özgecan’ın vahşice katledilmesinin yankıları sosyal ağlardan sokaklara taşarken oluşan toplumsal vicdan reaksiyonu öfkeyle bu cinayetin karşısında durma zeminine yerleşti. Herkes çok öfkeli, herkes çok üzgün ve herkes çok şaşkındı. Sahiden öyle miydi?

Bu olayla birlikte, kadınlar coğrafyası / dini / kültürü / uzunluğu değişkenlik gösteren kadınlık tarihleri boyunca karşı karşıya kaldıkları pek çok taciz ve tecavüz olayıyla bir kez daha yüzleşirken erkekler tüm bu olan bitene çok ama çok şaşırdı. Demek en yakın arkadaşlarının da başına buna benzer bir olay gelmişti. O ünlü oyuncu da tecavüze uğramıştı. Ama nasıl olur okulundaki hocaları da, üstelik daha yakınlarda, tacize uğramıştı. Sevgilileri şehir içinde her gün onca aktarma yapıyordu. Nasıl olurdu? Nasıl olurdu da tüm bunlar, sokakta, sinemada, konferansta, derste, evde kadınların başına gelirken, şimdinin dehşete düşmüş şaşkın erkekleri hiçbir şeyi görmez / duymaz / bilmezdi? Nasıl olurdu? Olabilir miydi?

Doğrudan ya da dolaylı olarak ilişkilendikleri onlarca kadının hayatında sağı solu dağıta dağıta, yıka döke dolaşan tüm bu erkekler Özgecan’ı sahiplendikleri gibi sahiplenebildiler mi geceleri sokakta ne gariptir ki hepsi hızlı hızlı yürüyen kadınları? Yoksa durup biraz düşünmek mi gerekiyordu bu kadınların neden bu kadar hızlı yürüdüklerini? Kimden ve neden kaçıyordu kadınlar? Neden eve bırakılmaları gerekiyordu kadınların? Neden güzergâhına göre giyinmeleri, belli saatlerde belli sokaklarda bulunmamaları gerekiyordu? Özgecan’ı gözü kapalı sahiplenen tüm bu erkekler, Özgecan’dan önce karşılaştıkları irili ufaklı, sözlü ya da fiziksel tüm şiddet biçimlerine neden sessiz kaldılar? Bu şiddet biçimlerinin bizzat yeniden üretimcileri oldukları için mi? Birçoğu hayatlarındaki kadınları sevme/sahiplenme/koruma bahanesiyle sindirdiği ve bunu çoktan normalleştirdiği için mi? Özgecan gibi yakılmadıkça, Özgecan gibi dere yatağına bırakılmadıkça hayatlarındaki kadınların canlarının yanmadığını zannettikleri için mi? Yaptıklarından çok yapmadıklarının, göz yumduklarının, ses çıkarmadıklarının bir kara delikte kaybolup gittiğini zannettikleri için mi? Hayatlarındaki hangi kadını, hangi baskı odağının tam ortasına yerleştirdiklerini bugüne kadar bir kez olsun sorgulamadıkları için mi? Bugünün şaşkın erkeğinin dünyası sahiden bu kadar yüzeysel bir yer olabilir miydi? Dünya, Özgecan’dan önce, bugünün şaşkın erkeklerinden o kadar uzakta dönüyor olabilir miydi? Nasıl olurdu?

Benimle birlikte metroya binen, kütüphanede benimle birlikte araştırma yapan, gece konserden benimle birlikte dönen, gece yolculuğuna benimle birlikte çıkan, bayram ziyaretine benimle birlikte gelen, okuldan dönen, postaneye giden, marketten çıkan, koluma çarpan, kırmızıda duran erkek kardeşim / sevgilim / babam / arkadaşım / kocam / yabancım / hiç kimsem, sen bugünün çok şaşkın adamı, sana soruyorum: Özgecan’dan önce, dünya sana bir gül bahçesiydi de onun eşiğinden dikenlere bata çıka geçmeye çalışan kadınlara niye göz yumdun? Özgecan’dan önce, çığlığını tırnağıyla adamın yüzüne kazıyan binlerce kadına niye sağır kaldın? Bugün neden bu kadar şaşkınsın? Dünyanın kadına bir gül bahçesi ol(a)mayışında senin de payın olduğu için mi? Özgecan’ı görmezden gelemediğin için mi? Hayatındaki Özgecan’ın tırnak izini artık saklayamadığın için mi? Sokaktaki Özgecan’ın neden o kadar hızlı yürüdüğünü artık bildiğin için mi? Bu yazı Özgecan Aslan cinayetine çok üzülen babaları, abileri, sevgilileri, çok yakın erkek arkadaşları, komşu oğullarını, kuzenleri, hocaları, şu anda akla gelmeyen ancak yaşamın köşesinde bucağında bizi bekleyen tüm adamları rahatsız etmek için yazılmıştır.