Konuk YazarYazar: Jinan Deena*
Çeviren: Sümeyra
“Yaşlandığın zaman yalnız kalmayacak mısın?” diye soruyorlar.
Çocuk istemiyorum.
Evet, beni duydunuz. Ben, bu toplumun yetişkin kadın bir üyesi, çocuk sahibi olmak istemiyorum. Sadece şu an değil, hiçbir zaman.
Pek çok insanla bu diyaloğa girdim. Ergenlik yıllarımdan beri, evlilik ve çocuklar her zaman konuşması zor konular oldu. Hayır, insanların her zaman varsaydığı gibi fiziksel sıkıntılarım ve sağlık sorunlarım yok. Sadece kişisel olarak, çocuk sahibi olmak istemiyorum. Elbette siz kasada ödemenizi yaparken çocuğunuzu kucağımda tutabilir yahut evinize ziyarete geldiğimde onlarla birkaç dakika oynayabilirim. Çocuklardan nefret etmiyorum, sadece kendi çocuğum olsun istemiyorum.
Size sebebinden bahsedeyim.
Hayatımın çocuk sahibi olmaktan daha derin bir amacı olduğunu hissediyorum.
Bu sizi gücendirmesin – sizin hayatınız çocuk sahibi olduğunuz/olmak istediğiniz için daha değersiz değil. Bununla birlikte, ben daha fazlasını yapmak istiyorum. Dünyayı değiştirmek istiyorum. Diğerlerine yardım etmek istiyorum. İnsanlık için, dünyada ne yanlışsa onu değiştirmek istiyorum ve tüm zamanımı bu amaca adamak istiyorum. Çocuk sahibi olmak, beni iki amaç arasında seçim yapmaya zorlayacak.
İşim ve ailem arasında bir denge kuramayacağımı biliyorum. Kadınlar her zaman kariyerlerinin ya da aile yaşamlarının bir kısmını diğerine odaklanmak için kurban etmek zorunda kalıyorlar. Belki siz bu dengeyi kurabiliyorsunuzdur, ama ben biliyorum ki, eğer kariyerimde başarılıysam, aile yaşamım acı içinde olacak. Eğer aileme odaklanırsam da, tam tersi.
Bazıları çocuk istemediğim için beni bencillikle suçluyor. Bence asıl bencilce olan, gerçekten istemediğin halde, toplumu ve etrafındakileri tatmin etmek için çocuk sahibi olmak. “Peki, gelecekteki kocan çocuk isterse ne olacak?” diye soranlar için, cevap çok basit. Bir ömür birlikte olacağım adam, benimle aynı görüşü ve ihtiyaç sahiplerine yardım etme tutkumu paylaşmalı.
Arkadaşlarım ve ailem deli olduğumu düşünüyor. “Yaşlandığın zaman yalnız kalmayacak mısın?” diye soruyorlar. İleride kendimi yalnız hissedebilirim diye mi çocuk yapmalıyım? Ne dediğinizin farkında mısınız? Bu çocuk sahibi olmak için en salakça sebep.
Eğer hayatım istediğim gibi ilerlerse ve istediğim şeyleri yapabilirsem, yalnız hissetmeyeceğim. Kendimi tamamlanmış ve başarmış hissedeceğim. Kız kardeşlerimin ve arkadaşlarımın ziyaret edebileceğim çocukları olacak. Birlikte zaman geçirebileceğim bir eşim olacak.
Bir kadının çocuk sahibi olmak istememesi tamamen normaldir. Bu bizi sorunlu ve anormal yapmaz. Sırf toplumun kadınlarının büyük bir çoğunluğu çocuk sahibi olmak istiyor diye, biz istemeyenler yanlış değiliz.
Eğer istediğiniz hayatı benim müdahalem olmadan yaşıyorsanız, neden benim kendi hayatımı nasıl yaşamam gerektiğine karışma hakkını kendinizde buluyorsunuz? Hey, eğer sizi mutlu eden buysa, hayatınızı yaşayın. Ben de beni mutlu eden şekilde yaşayacağım.
Tüm kadınların aynı zamanda “anne” olduğunu varsaymaktan vazgeçin. Sadece çocuk sahibi olmamayı “seçmiş” kadınlar için değil, çocuk sahibi “olamayan” kadınlar için de. Bu tartışmak için çok hassas bir konu, çocuk sahibi olmak isteyip de olamayan kadınlar için, neden çocuk sahibi olmadığını sormanız, çok hassas bir noktaya parmak basmanız demek.
Seçimi kendilerine ait ya da değil, çocuksuz kadınlara saygı gösterin.
*Jinan Deena Filistin-Amerikalı yazar. Syrian American Medical Society için çalışıyor.
Feyza |REÇEL
20 li yaşlardayken ben de dünyayı kurtaracağımı düşlerdim.Sloganik islami hedeflerim vardı.şimdi 50 yaşındayım eşim, iki çocugum, iyi sayılabilecek bir kariyerim var.Bunca yıldan sonra dünyanın kurtarılacak bi yanının olmadığını ve bana mutluluk veren tek şeyin evlatlarım olduğunu düşünüyorum.Nacizane tecrübemi paylaşayım dedim.(İyi ki benim gençlik yıllarım da çocuk istememek dindar kadınlar için ağzına biber sürülesi bi istekdi.Yoksa eminim sloganlarıma bunu da ekleyebilirdim.:)))
ben de yavas yavas orta yaslara yaklasip, coluk cocuga karsitigim icin benim de dusuncelerim degisiyor, idealistligin yerini gunluk mesgaleler aliyor tabi ki. dunyayi degistirmek elbette cok afaki bir hedef ama icinde bulundugumuz topluma, ulkemize ve belki de dunyaya iyi bildigimiz degerler uzerinden katki yapmak onemli bir sey degil mi? bazen sadece kendi kucuk dunyamda iyilik yapayim, toplumsal olcekte hareketlere gerek yok diyorum. ama ote yandan iyi yonde etki edemedigim o toplum, belki uzerine titredigim o cocuklari yavas yavas degistirecek diye dusunuyorum..
Sizin gençliğinizden bu yana, 30 yılda gerçekten çok şey değişti. İnsanlar dünyaya 30 yıl öncesinin gözüyle bakmıyor artık. Dünyada evlenmek ve çocuk yapmak gibi içgüdüsel isteklerden daha önemli, daha güzel deneyimler de olduğunun bilincindeyiz. Gençliğinizdeki idealleriniz yerini bulmamış olabilir ama bu size başarılı olabilecek insanların hevesini kırma fırsatını vermemeli bana göre.
Şimdi farkettim bu bi çeviriymiş.Ama artık böyle düşünen kızlarımız da var.benim tecrübe paylaşımım da onlara gelsin bari :)))