“Adamım Büyüksün” Şiirine Gelen Yorumlara Cevap

Konuk Yazar: Nebiye

Öncelikle tüm yorumlar için teşekkür edeyim.

Ben yıllardır şiir yazıyorum iyi kötü birçok dergide de yayınladım, şiirlerde kimi zaman öfkeli, kimi zaman alaycı, kimi zaman da sakin bir üslup kullanıyorum çünkü bir insan olarak yaşadığım duygular şiirime yansıyor. Çok kallavi şiirler yazdığım iddiasında olmadım hiç, yaşamım gibi ortalama şiirlere sahibim. Edebiyat kuramlarına ve akımlarına hakim olmadığımı da bir eksiklik görerek belirtirim. Lakin hiciv nedir, kin kusma nedir bunları ayırt edebilecek bir zihne sahibim. Şiirim hicvin ironik halidir. Kin kusma ise sadece hakaretlerden oluşan bir öfke patlamasıdır, ha bence şiirde isteyen kinini de kusabilir, küfrünü de edebilir. Ha islami açıdan uygun değil diyorsanız o da tercih ve irade meselesidir diyebilirim ancak.

Şiiri neden bir dergide değil de Reçel gibi kadın meselesinin konuşulduğu bir yerde yayınladım?İslami veya İslamcı edebiyat dergilerinin kadroları çoğunlukla erkeklerden oluşur (eğer dergi takibi yapıyorsanız) hatta bu durumu özenle korurlar. Ben bu şiiri Müslüman mahallesinden herhangi bir edebiyat dergisinde yayınlatamazdım. Çünkü bir erkek “yosma’lı, sevişmeli, göğüslü, dudaklı” bir fantezi şiir yazsa dahi yayınlanmasına rağmen, erkekliğe sövgü barındıran ve bir kadına ait olan ve cinsel şehvet içermediği halde kırmızı çizgiyi aşan bu şiir yayınlanmazdı. Sadece bu şiir için önceden herhangi bir şiirimi göndermediğim mahalle dışı dergilere de mahalle değiştirir gibi göndermeyi arzu etmedim. Esasında bir edebiyat dergisine yolladım şiiri ama dergi editörüyle ilk konuşmamda feminizm tartışması geçince biraz duraksadım sonra şiiri hiç yayınlamamaya karar verip geri çektim. Diğer yandan Reçel ekibi şiiri iştiyakla istiyordu çünkü ilk yazdığımda kadın meselesiyle alakalı bir şiiri “erkek” dergilere göndermeyi istemeyip onlara göndermiştim ve beğenmişlerdi. Açıklamamda da yazdığım gibi şiiri yayınlayıp yayınlamamak arasında oldukça gidip geldim ve sonunda benden sadır olan bu şiiri yayınlama kararına vardım.

Bu şiir üzerinden özel yaşamıma dair çıkarımlar yapan ya da rumuzlar arkasına gizlenip ahlakım hakkında yorum yapan insanlara hesap gününü hatırlatırım sadece. Öyle ki şiir üzerinden benim azmış olduğumu söylemekten ar etmeyen “ahlaklı” erkeklerin ve kadınların şiirden bi bok anlamadıklarına eminim.

İsmet Özel’den “sevgilim hayat” ve Cahit Zarifoğlu’ndan “çoğalmak” şiirini örnek vermemin sebebi; şehvetle nasıl edebiyat yapılır, şair cinsel yaşamını şiire nasıl yansıtır sorularına cevap vermek, yoksa şiirimi onlarla kıyaslamak değil amacım. Farkı böyle bir şiir yazarak daha net gösterebilirdim ama ısmarlama usulü yazamıyorum.

“Bebeğim” ifadesine takılanlar vardı sanırım, eski şiirlerime göz atmalarını beklerdim yorum yazmadan önce. Benim bir çok şiirde kullandığım bir hitaptır ve konuşarak yazılan şiirlerde genelde bir şekilde hitap etmeniz gerekir ya da bu benim hissiyatım.
Bu şiir benim hayatımın ne bir köşe taşı, ne de mucizesi ya da felaketi, bu sadece yazdığım başka bir şiir. Ne parlatılmasına ne de yerin dibine batırılmasına ihtiyaç var! Öfkeyle değil eğlenerek yazdım çünkü bu gerçekleri zaten Kadına Şiddete Karşı Müslümalar İnisiyatifi’nde ciddi bir şekilde tartışıp, üzerine düşünüyor ve bir şeyler üretiyoruz arkadaşlarımla. Ama bazen de insan bir şeyleri tersinden göstermek istiyor. Erkekler üstünlük istiyor, erkekler hakimlik istiyor, erkekler egemenlik istiyor, Erkekler ayrıcalıklı olmak istiyor, Öyleyse ben bir kadın olarak bunun ironisini yapmışsam ne olmuş?

Bu şiirin bir kısmını cinsellik üzerinden kurduğum gerçek ama erkeklerin/erkekliğin kadınları görmek istediği tek yerin bu nokta olması da acı bir gerçek değil mi? Üremek ve şehveti doyurmak için değil mi hakim erkeklik algısının “kadın”ı anlamlandırdığı yer?

Aynı kadınlar şiir yazmasın dedikleri gibi, kadınlar öfkelerini kusmasın gibi neresinden bakarsan bak saçma olan istekler böyle bir şiirin altına bile yazılıyor ya pes diyorum. Kadınlar şiir yazıyor ve bazı erkekler bunu görmezden gelip kadın şair mi var? Hani bi İsmet Özel gibi kadın var mı diyorlar? Okumuyorsunuz arkadaşım okumuyorsunuz. Bir edebiyat dergisi etrafında şair okumaları yaparken önerdiğim Lale Müldür’ün kitabını sadece iki erkek okuyarak gelmişti ama biri hariç beşi birden eleştiriyordu ( evet evet okumaya gerek yok ama eleştirmek şart çünkü). Bizim mahallede yalnızca Adamlar güzel olarak anılır yedisi de olsa yetmiş yedisi de olsa bu böyle. Neyse..

Erkekler deyince bazı erkek arkadaşlarımız kırılıp darılıp kızıyorlar bize, o sebeple erkekler dediğimizde önünde arkasında ya da yanında ne ile andığımıza/eleştirdiğimize bakarak kendilerini o genellemeden çıkartıp rahatlasınlar.

O kadar çok yorum var ki her birine ayrı ayrı cevap yazamadığım için kusuruma bakılmasın diyorum umarım cevaplamam gereken ve kaçırdığım bir şey olmamıştır.

Selamlar..