Konuk YazarKonuk Yazar: Z.
Muhafazakar bir ailenin kapanmamış kızıyım. 23 yaşıma gelmiş olmama rağmen ailemin benden en büyük beklentisi örtünmem. Çünkü onların kızıyım, muhafazakar bir üniversitede okumayı tercih ettim. En yakın arkadaşlarımın hepsi istinasız kapalı iken ben neden böyleydim? Bendeki “problem” neydi? Ailemin bunu sorgulaması yetmiyormuş gibi sokakta arkadaşlarımla yürürken yaşlı bir amcanın yanımıza gelip, “Hepsi kapalı, bir sen açıksın!” diye çıkışması yok muydu… Oysa bu ülkenin ayıbı değil miydi bir insanın kıyafetine karışılması?
Davet edildiğim her seremoni (düğün dernek deyin, mezuniyet deyin, hatta iftar yemeği bile diyebilirsiniz) ailem için adeta bir stres unsuru. “Ne giyeceksin? Bizimle öyle mi geleceksin? Senin bol pantolonun yok mu?”. Ergenliğe girdiğimde annem bu konuyu öyle bir hırs haline getirmişti ki yanından yürümemi istemiyor, benden utandığını ima ediyordu. Yaşım 23, şimdi ise babam yanından yürütmüyor. Çünkü onlar çarşaflı ve sakallı muhafazakar bir aile, bense altındaki kot ve üzerindeki tişörtle itibar zedeleyici evlat.
Birkaç gün önce mezuniyet törenim için evden erken çıkarken annemin namaz sonrası bana attığı bakış birazdan lanet edeceğim bir durumun içine çekileceğimin habercisiydi. O bakışa lise mezuniyetimde de maruz kalmıştım. Zaten gönülsüz gidiyordum, uğraşmam gereken bir milyon iş vardı, dolapta elime ilk geçeni alıp giymiştim. Giydiğim elbise de neydi öyle? Üstelik bir de Ramazan ayındaydık! İnsanlara yazıktı! İnsanlara mı yazıktı? Oruç tutan insanlara karşı ben nasıl tehdit unsuru olabilirdim? Kamusal alanda elbiseli kız görmek orucu mu bozuyordu yoksa? Bunun da mı fetvası verilmişti kimi hadsizler tarafından?
Bir gün sonrasında ise annem, ben evden çıktıktan sonra yanacağım için hıçkıra hıçkıra ağladığını söyledi. Samimiyetini ve üzüntüsünü göğsümün orta yerinde hissettim.
Yanacakmışım.
Evet yanacağım.
Yolda önümü kesme cüretinde bulunan amcadan, staj yaptığım erkek yetiştirme yurduna gelen ve erkeklerle çalışmamın sakıncalı olduğunu söyleyen müfettişten, “okuyorum” deyince başını çeviren hoca hanımdan, “kadın çalışınca bak çocuklar ne hale geliyor” diyen akademisyenden, karısının bekar arkadaşlarını potansiyel akıl çelici olarak gören erkekten sıra gelirse ben de yanacağım.
“Yolda önümü kesme cüretinde bulunan amcadan, staj yaptığım erkek yetiştirme yurduna gelen ve erkeklerle çalışmamın sakıncalı olduğunu söyleyen müfettişten, “okuyorum” deyince başını çeviren hoca hanımdan, “kadın çalışınca bak çocuklar ne hale geliyor” diyen akademisyenden, karısının bekar arkadaşlarını potansiyel akıl çelici olarak gören erkekten sıra gelirse ben de yanacağım.”
buu satıra bayıldım.eline diline sağlık
Ne kadar ilginç. Sanki benim yaşadıklarımı bire bir anlatıyorsunuz gibi geldi. Bir farkla, ben başörtüsü takmaya başlayınca bunlar oldu. Hala da bitmiş değil. Hakikaten size de Allah kolaylık versin.
Canım kardeşim sen gönlünü ferah tut bu ülkede bu dünyada yanacak o kadar insan var ki sana bana sıra gelmez. Bu işin dini boyutuna girmek istemiyorum çok uzun sürer ama kadınların örtünmediği takdirde yanacaklarına dair bir ayet yok. Sen bildiğin gibi, kendine yakıştırdığın gibi yaşa hayatını. Unutma bu senin hayatın, annenin, babanın ya da sokaktaki o hadsiz amcanın değil.