Özgür Değiliz Hiçbirimiz

Konuk Yazar: Sinem

Orta halli bir hukuk bürosunda stajyer avukatlık pozisyonunda çalışıyorum. Ofiste bize yardım eden sekreter bir abla var. Yaşı ellinin üzerinde, kendisini Atatürkçü ve ana muhalefet partili olarak tanımlayan( zamanında teşkilatında aktif rol almış ve sosyal çevresi genelde buradan oluşan) bir abla… Ben her ne kadar kendimi tanımlamayı ve etiketlemeyi sevmesem de, tesettürlü ve Müslümanım işte (Cidden tanımlayamadı! ve biliyorum ‘hepimiz elhamdülillah Müslümanız  bu da tanım mı ya hu’’ diyorsunuz içinizden.) Aslında Müslüman, İç Anadolu kökenli, sünni bir kadınım işte. Üstelik liseyi okuyamasam da üniversiteyi tesettürlü okuyabildim ve mesleğimi (halihazırda) tesettürlü olarak yapabiliyorum. Hatta son tahlilde başörtülü hakimlik savcılık kazanan arkadaşlarım bile var. (Mesleğe başlayınca aynı şekilde yapabilecekler mi bilmiyorum ama bu konuda olumlu duyumlar alıyoruz.) Bunları şunun için anlattım. Lisede okula açık girme zorunluluğum olması hariç başörtümle ilgili son zamanlarda eğitimimle ya da mesleğimle ilgili herhangi bir soruna maruz kalmadım. Bu zamanlar başörtülülerin kendini kamusal alanda(!) eskiye göre rahat hissettiği zamanlardan cidden. Hatta şöyle özetlenebilir ‘’Biz ablalarımızdan başörtü zulmünü çok dinledik ama şükür o denli maruz kalmadık’’.

Ben mesleğimi başörtülü yapmaktan ve üniversitemde, resmi dairelerde başımı önüme eğmeden dolaşmaktan mutluyum. Ve açıkçası uluslararası ölçekte mültecilerin müzik yapma hakkı, yapay zekalara hukuki kişilik atfedip atfetmeme, bir gezegende yaşam alanı keşfedilmesi halinde mülkiyet hakkı vs. gibi sorunların tartışıldığı bir çağda hala ‘’başörtüsüyle kamusal alana girilir mi?’’ gibi bir meselenin bir daha tartışılmayacağını düşünüyor-dum.

Gelin görün ki öyle olmadı. Beni aydınlatan diyalog şöyle:

-Abla bir şey sorucam. Sizin partiye başörtü düşmanı deniyor ya… Şimdi iktidara gelseniz yine eskisi gibi şeyler olmaz değil mi ?

-Yok biz başörtü düşmanı değiliz.(Güzeel.) Evinde takarsın, sokakta takarsın.(Ben safım hala ayıkmadım.) Ama kamusal alanda olmaz yani işi yok başörtüsünün… Bizim başörtüyle sıkıntımız yok dini sömürenlerle var.

Haydaaa. Oldu mu şimdi abla ya. Sen değil miydin dün ‘adalet’ diye yürümekten ayakları şişen? Tabi ben şok oldum. Sanıyorum ki başörtü düşmanı teyzeler geçmişte kaldı. Duyardım İzmir’de bir kızın başından başörtüyü çekmişler diye de inanmazdım.

Bilirsiniz böyle fikirleri olan insanlar olduğunu ama yakınınızda değiller sanırsınız. Sokakta sizinle yürüyen onlar değildir, otobüste yanınızda oturan da, bütün gün yiyip içtiğiniz, yüz yüze baktığınız insan hiç değildir hal böyle olunca.

Bir şey diyemedim a dostlar ablaya. Gelip size yazayım dedim. Nasıl bir arada yaşanır ki böyle ? Nasıl korkmam ki ben sizden, ondan, hepinizden, hepimizden ? Nasıl yürürüm adalet için sizinle omuz omuza? Milliyetimi, dinimi, şeklimi, dilimi, cinsiyetimi yok sayarak sevemez misiniz beni ? Eve kapayarak, sokakta olmamı hoş görmenize minnettar kalarak mı yaşayayım? Nasıl adaleti temsil edeyim ben olamazken?   Biliyorum ki kendini solcu/Atatürkçü olarak tanımlayan herkes böyle düşünmüyor ve kendini Müslüman/mütedeyyin olarak tanımlayan iktidar sahipleri de günümüzde zulmediyor. Ve biz şimdi de yine dış görünüşümüzden dolayı iktidar yanlısı olarak etiketleniyoruz. Öteki diye bir şey olmak zorunda mı sahi? Adalet kimin için ?

Korktum işte. Biz olarak yaşama hayalim böyle böyle sönüyor. Muktedir olan zulmü diğerine reva gördükçe de sönecek. Halk olarak gülemeyeceğiz galiba biz. Birileri ağlarken birileri gülecek..